Een van mijn eerste opdrachten op de kunstacademie, in het eerste blok. Misschien wel de leukste, ook. 'Maak een fotodocumentaire'. Ik begon met zoeken naar een onderwerp om intensief te gaan fotograferen. Uiteindelijk koos ik voor het openbaar vervoer. Het boekje zouden we zelf helemaal mogen vormgeven in Indesign, om het vervolgens te printen en zelf in te binden in de Digitale Drukwerkplaats en de boekbinderij. Mijn eerste boekje.
Ik reis elke week met het openbaar vervoer en in plaats van slapen of muziek luisteren leek het me een goede manier om mijn reistijd te benutten. Het (ongezien) fotograferen van mensen in het openbaar was best ongemakkelijk, maar uiteindelijk een goede les om meer te durven. (Fotograferen in het openbaar is toegestaan :))
Selectie van de foto's die ik maakte tijdens het reizen. Nu kon ik filteren welke foto's mooi bij elkaar werkten en welke toch niet zo spectaculair waren.
Na het filteren puzzelen over de volgorde en wat voor verhaal ik wilde vertellen.
Na lang denken besloot ik tekeningetjes te maken van mijn route. Elk stukje van het traject werd een hoofdstuk met de foto's die ik tussen die twee plekken maakte.
Het vormgeven van mijn boekje in Indesign. De eerste keer dat ik met dat programma werkte en dus best lastig.
Schetsen voor de kaft.
De kaft printte ik op half doorschijnend papier, dat vond ik wel wat hebben.
Berekenen van de katernen, het meest ingewikkelde onderdeel van het maken van een boekje. Het aantal pagina's dat ik had moest deelbaar zijn door 4, en dat aantal moest ook weer deelbaar zijn door 4. Ik moest aanvullen tot ik 80 pagina's had (of schrappen tot de 64).
De vijf uitgeprinte katernen, allemaal 1 voor 1 handmatig in het midden gevouwen. Nu nog op groot formaat, maar al het wit snij je er later af.
Na het prikken van gaten, allemaal op exact dezelfde plek in de vouw van de katernen, kon ik met naald en draad de katernen aan elkaar naaien. Een speciale steek waardoor de katernen stevig aan elkaar vast zouden blijven zitten.
Vervolgens klemde ik de katernen tussen deze houtconstructie, waarna ik lijm op de rug smeerde voor extra versteviging.
De vellen papier die de katernen aan de harde kaft zouden verbinden lijmen.
Tijd om alle witte vlakken er vanaf te hakken met de schoonsnijmachine.
Ondertussen bekleedde ik de harde kaft met donkerblauw linnen. Tussen de twee harde kaften in moest ik een soepel stuk overhouden. Dat kwam op de millimeter nauwkeurig, waar een roze plastic-achtig stukje tussen kwam.
Uiteindelijk kon ik de lichtblauwe vellen insmeren met lijm en precies aan de binnenkanten van de harde kaft plakken. Belangrijk was dat je de lijm van binnen naar buiten toe smeerde.
Na een lange dag voldaan naar huis.
Omslag rond de kaft gevouwen.
Ik vond het inbinden zo leuk dat ik het nog een keer wilde doen, dus maakte ik dit mini boekje van alle afgesneden restjes.
Resultaat
