Een tijdje geleden volgde ik een designlab/cursus over het programma CLO3D, een programma waarin alles wat met stof te maken heeft (of zelfs andere dingen dan stof) mogelijk is. Zo kun je met dit programma als statement voor verduurzaming modecollecties volledig digitaal maken, en de collectie pas produceren als deze online in de smaak valt. Ook is het mogelijk om patronen te maken, deze op waar formaat te laten printen en je digitaal ontworpen kleding(stuk) in het echt te maken.
Ik koos voor het laatste. Het begon met het meten van mijn maten, om zo een eigen avatar te kunnen maken. Ik wilde een broek voor mezelf ontwerpen en probeerde in het programma een patroon uit te tekenen wat leek op een broek. Daarbij kan je constant checken hoe het staat, hoe het valt, flexibiliteit van de stof aanpassen, etc. Na het patroon eindelijk te hebben afgerond kon ik het uitprinten. Het was de eerste keer dat ik met een patroon werkte in plaats van op gevoel, iets wat ik eigenlijk al veel eerder had moeten proberen.
Clo3D onder de knie krijgen.
Eerste render
Mislukte poging 1
Mislukte poging 2 - eigen avatar met mijn maten maken.
Mislukte poging 3
Het patroon
Patroon op waar formaat laten printen.
Mooie stof en bijpassende rits uitzoeken.
Na een aantal keer proberen kreeg ik een mooie punt in de V van de broek.
Aan de binnenkant van de broek naaide ik een 'pas' met verstevigende stof daarop gestreken.
Resultaat
Toevoeging februari 2021
Tijdens een serie lessen leerde ik werken met het videobewerkingsprogramma Premiere Pro. Daarvoor gebruikte ik filmmateriaal van het naaiproces om daarmee te oefenen. Eerder bewerkte ik mijn video's altijd met de gratis software Davinci Resolve, maar Premiere Pro werkt nog veel fijner.